Omgaan met materieel verlies

Opbouwen van materiële welstand

Het leven is een heel proces van opbouwen, neerzetten, ontwikkelen. We gaan ons hechten aan wat we hebben opgebouwd, wat we hebben verworven en ontwikkeld. Het wordt een deel van ons leven en in onze overtuiging een deel van wie we zijn. Ons gevoel van identiteit is vaak gekoppeld aan materiële welstand. Dat kan gaan om een goede baan, een mooi huis, een gezinsleven, geld, ons uiterlijk, status.

Als je jong bent en op de aarde komt is deze ontwikkeling min of meer vanzelfsprekend en ook nodig. Je leert en werkt toe naar je toekomst als mens, je creëert de voorwaarden om goed te kunnen functioneren. Van open wezen, nog in verbinding met waar je vandaan komt, naar een mens met fysieke mogelijkheden en beperkingen.

Tegenslagen

Het leven is echter geen rechtlijnig proces. Je komt obstakels tegen op je weg. Je verliest dingen, dieren en mensen die je dierbaar zijn, waar je aan gehecht bent. Materie, en dat weet iedereen, is zeer vergankelijk. Ook de stoffelijkheid van mensen en dieren is vergankelijk, in tegenstelling tot de liefde die je voor hen voelt. De verbinding en het zielencontact met hen is blijvend.

Er zijn verschillende vormen van verlies: enerzijds materiële zaken, anderzijds dierbaren, geliefden. In dit blog ga ik in op het verlies van materiële zaken en hoe daar mee om te gaan.

Materieel verlies

Materiële welstand ervaren we als houvast, zekerheid en een belangrijke voorwaarde om te kunnen leven. Het zijn verworvenheden die gebaseerd zijn op wat er in de buitenwereld plaats vindt. Door onverwachte omstandigheden kan dit verworven goed zomaar weer verdwijnen. Het kan zelfs zo zijn dat je leven in het teken komt te staan van het beschermen en behouden van je bezit.

Basisvertrouwen

Verlies van bijvoorbeeld werk kan ervoor zorgen dat je geen zingeving meer ervaart. Daardoor kun je in een rouwproces belanden, wat best heftig kan zijn. Er kan verbittering ontstaan over het leven. Het basisvertrouwen, wat je in principe hebt als je geboren wordt, wordt aangetast. Je vertrouwen in de universele wetten dat er voor je gezorgd wordt, dat alles zin heeft, wankelt. Je hebt het gevoel hard te moeten gaan ‘werken’, veel te moeten ‘doen’ en te moeten vechten. De ‘moetens’ gaan je leven overheersen.

Van ‘doen’ terug naar ‘zijn’

Een baby’tje hoeft – als alles goed gaat – niets te doen om er te mogen zijn. Het hoeft niets te bewijzen, de ouders zijn gewoon blij en het wordt ontvangen en verzorgd. Een babybewustzijn betekent dat een baby een totaal open bewustzijn heeft. Er is geen onderscheid tussen het ik en de ander. Een baby ervaart zichzelf als één met al wat is. Dat éénheidsbewustzijn raakt ons als volwassen daarom zo, omdat we zelf dat eenheidsbewustzijn zijn verloren. We worden er blij van.

Hoe werk ik hiermee in de begeleiding?

Wanneer je materie verliest is het van wezenlijk belang dat je jezelf niet verliest in ‘doen’. En natuurlijk is het van belang dat je niet passief achterover leunt en lam slaat. Maar eerst mag er ruimte zijn om je verlies en de pijn daarvan te doorvoelen en uiteindelijk te aanvaarden. Niet weg stoppen, dan ontstaan er emotionele en fysieke blokkades. Wel: ermee zijn, en voelen. Stil zijn en open, als een baby.

Meestal openbaren zich dan diep van binnen, vanuit een innerlijk weten, ideeën en oplossingen. Vaak blijkt dat het verlies je helpt om een nieuwe weg in te slaan. In de begeleiding help ik je contact te maken met je innerlijk weten. Meestal komen dan de juiste woorden, de juiste ingevingen. Door deze samen te onderzoeken wordt het al een stuk concreter. We zoeken een nieuwe weg, één die echt past bij jouw authentieke zelf. Ik help je graag bij de eerste stappen.